Chrystus samotnie stał we wnęce na murach zakonu franciszkanów. Samotny lecz zawsze gotowy wysłuchać. To historia symbolu i wiary zamkniętej w drewnianej rzeźbie.

Obraz przedstawia ekspresyjną interpretację wizerunku Chrystusa, przypominającą rzeźbę zniszczoną przez czas. Surowa faktura, pęknięcia oraz ograniczona paleta barw – głównie odcienie bieli, czerni i brązu – nadają dziełu dramatyczny i mistyczny charakter. Korona cierniowa oraz zamknięte oczy podkreślają cierpienie i duchową głębię przedstawienia. 

Pokazuje smutek i zniszczenie wiary, oraz kościoła.