Do wiersza:

Tadeusz Wojewódzki, Moja nadzieja….

strach

oczami czarnej wyobraźni

przyglądał się

nadziei

paraliżował myśli

biegnące ku lepszemu

zamykał je

w celi kaźni

malował

na każdej ze ścian

cienie nadciągającego cierpienia

krępował otuchę

pętlami zaplątanej beznadziei

przeganiał promyki nadziei

by

zapaść w nicość

własnego istnienia