Obraz emanuje spokojem i tajemnicą, pokazując kolejowy tor biegnący przez górski krajobraz. Kolory dominujące to stonowane odcienie zieleni i błękitu, które tworzą iluzję mgły unoszącej się nad wzgórzami. Kompozycja prowadzi wzrok w stronę odległego światła, jakby pociąg miał zaraz wyłonić się z tunelu. Artysta używa luźnych pociągnięć pędzla, które nadają całości wrażenie ruchu i dynamiki. Nastrój jest nostalgiczny, jakby zapraszał do zanurzenia się w chwili refleksji. Dłuższy, leniwy dzień w górach. 

Styl wydaje się być impresjonistyczny, z miękkimi konturami i subtelnymi przejściami barw. Ta chropowatość faktur sprawia, że obraz jest tactile, niemal namacalny. Może wywoływać w odbiorcy uczucia tęsknoty za nieznanym, zachęcając do eksploracji. Obraz pracuje jak magia, wyciągając z widza osobiste historie i sny. Wzbudza we mnie pewną melancholię, przypominając o ulotności chwil. Ten „journey” przez kolory i kształty jest jak sen. Coś w nim jest, co każe się zatrzymać i pomyśleć.