W pracy staram się przedstawić świat z poziomu elementarnego zapisu życia. Ruch, przenikanie, kontakt, zderzenia. Obrazy będące wymiarem, którego nie można dostrzec. Poemat fizyki tworzący wymiar niejawny a będący jednocześnie przestrzenią gdzie, oprócz podstawowych wartości fizycznych, mamy do czynienia z zapisem myśli – czystych informacji, wewnętrznych przeżyć zapisanych wierszem.