Ironia żaglowca, który zatonie nie od sztormu, a dlatego że ogień przeżera się przez żagle i pozbawia statek sterowności. Bez sterowności nie zatopi go sztorm, a zwykła fala. Dzieło powstało w jednym z ciężkich epizodów depresyjnych podczas pandemii i odzwierciedla uczucie bezradności, które mi wtedy towarzyszyło. Żagle symbolizują to, co podtrzymuje we mnie chęć do życia. Bez swoich żagli tonę, mimo że dookoła mnie może jest względnie spokojne.

Ostre plamy atramentu przedstawiające ogień z czasem rozmiękają wilgocią otoczenia, przypominając coraz bardziej  łaty na dziurawych niegdyś żaglach, a dym wydobywający się z płonącego dziobu po dwóch latach wygląda jak fale, które rozbijają się o dziób statku, który przetrwał pożar i nadal płynie dzielnie przed siebie. Proces leczenia.