Obraz akrylowy na płótnie, o wymiarach 55 × 38 cm. Motyw inspirowany wyobraźnią, nawiązujący ideą konstrukcyjną do skarbca architektury dawnych wieków. I chociaż nie jest to bezpośrednie nawiązanie do konkretnej budowli, możną jednak spokojnie odnajdywać w niej idee konstrukcyjne wyrażające konkretne przesłania duchowe znane od tysięcy lat. Paradoksalnie idee te były bardziej świadome i zrozumiałe w dawnych wiekach, dziś niestety zastąpiono je często bezideową pustką lub pretensjonalnym bełkotem. Dawne świątynie były w konstrukcji zasadniczej bardzo racjonalne i proste, a fundament ten był na tyle silny, że pozwalał na dalsze modyfikacje, swobodny rozwój i grę wyobraźni z naturą, przy zachowaniu pierwotnych założeń. W tej pracy doświadczamy nie tylko zachwytu nad harmonią genialnych prawideł świata duchowego dawnych wieków zawartych w konstrukcji i kompozycji świątyni, niezwykle inspirująca jest kolorystyka, oszczędna, delikatna, niemalże organoleptyczna. Ażurowe cieliste plamy, zdają się sugerować, że świątynia nie jest martwym zabytkiem, a w jej materii doświadczamy ciepła i bliskości Boga. Te cieliste barwy, wzbogacone radosnym oranżem, pięknie rozbłysły na białej przestrzeni, dzięki doskonałemu wyczuciu artysty, który podkreślił to, co radosne, ledwie śladowymi, a jednak wystarczającymi, plamami chłodnej zieleni, uzyskując przez ten delikatny kontrast niezwykłą atmosferę.