Waldemar Szauer • Państwowe Liceum Sztuk Plastycznym we Wrocławiu, dyplom w zakresie wystawiennictwa • Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych we Wrocławiu, Wydział Malarstwa , Grafiki i Rzeźby, dyplom w zakresie malarstwa • Podyplomowe Studium Dziennikarskie przy Papieskim Fakultecie Teologicznym we Wrocławiu • udział w międzynarodowych plenerach twórczych • projekty scenograficzne spektakli teatralnych, • aranżacje wystaw, • projektowanie plakatów i znaków logo, • współpraca z kilkoma wydawnictwami • nauczyciel rysunku, malarstwa i rzeźby (m. in. w ramach arteterapii) • współzałożyciel pierwszej w Polsce Akademii Sztuki Trzeciego Wieku i własnej szkoły malarstwa i rysunku „ Atelier Promethidion” we Wrocławiu i w Paryżu Urodziłem się w 1959 roku we Wrocławiu, gdzie studiowałem, mieszkam i tworzę. Maluję obrazy olejne, pastele, akwarele – pejzaż wiejski, miejski, architekturę, portret, obrazy sakralne. Zajmuję się rzeźbą – papier mache, brąz. Jestem autorem ponad 50 indywidualnych i zbiorowych wystaw malarstwa, rysunku i rzeźby w Polsce, Czechach, Niemczech, Francji, Austrii, Ameryce Północnej Zaliczony do dziesięciu najważniejszych malarzy po 1945 roku przez TNS OBOP na zlecenie FUNDACJI CONSPERO w Krakowie. Od małego dziecka rzeźbiłem w plastelinie i w mydle. Mój ojciec grał na skrzypcach i zajmował się stolarką. Stolarnia rozbudziła we mnie zamiłowanie do rękodzieła, a bliski kontakt z wujkiem – historykiem sztuki i osobą duchowną – uwrażliwił mnie na piękno i sakrum. W 1979 roku namalowałem swój najważniejszy obraz. Obraz przedstawiał buty i krzesło – drogę i refleksję. Wtedy otworzyłem się na malarstwo – przekroczyłem nieosiągalną dla mnie wcześniej granicę między rzeźbą a malarstwem. Ekspresjonizm był dla mnie od początku naturalną formą wypowiedzi.. Świadomość kontrapunktu, rozumienia obrazu przyszła z biegiem czasu. W konstrukcji obrazu pomogły mi katedry gotyckie – doskonały kontrapunkt , dematerializacja rękodzieła i, co najważniejsze, wyznaczyły mi kierunek poszukiwania blasku w obrazie. W twórczości towarzyszą mi trzy myśli: • Pabla Picassa, że trzeba zniszczyć powstały obraz, żeby pójść dalej, • Józefa Czapskiego – Kryzys jest po to , by wzbić się do wysokiego lotu, • Ludwiga van Beethovena, który ponad pięknem stawiał Prawdę.“ Żaden człowiek nie może w pełni posiąść Prawdy, ale poszukiwanie jej nadaje głęboki sens ludzkiemu działaniu“. Na co dzień maluję i zajmuję się pedagogiką. Prowadzę pracownię mistrzowską. Moją pasją jest zachęcanie wszystkich do tworzenia, które zbliża do Absolutu.