Parabola Egzystencjonalna

Obraz przedstawia wizję człowieczej egzystencji. Obszar roboczy podzielony został na dwie części, górna część czyli świat materialny ten który widzimy, którego istnienie oraz zachodzące w nim cykle jesteśmy zdolni potwierdzić, dzięki zmysłom. Wąski wachlarz kolorystyczny górnej połowy, ma za zadanie podkreślić znajomość materialnego świata oraz jego właściwości, tego że coraz mniej zjawisk w nim zachodzących może człowieka w jakikolwiek sposób zaskoczyć. Rozstępujące się przed padającą wiązką chmury sugerują uległość fizyczności wobec nienamacalnych sił. Linią horyzontu jest tutaj fragment przekroju gruntu, który jednocześnie symbolizuje granicę pomiędzy dwoma światami. W połączeniu z postacią w centralnej części, która wciągana jest do ziemi przez nieubłaganą siłę upływu czasu, symbolizuje również pochówek, miejsce spoczynku ciała. Biała wiązka która przemyka pionowo przez całość obrazu to oczywiście świadomość. To co może nas nakierować na takie stwierdzenie to zarys ludzkich kształtów, znajdujący się tuż pod linią horyzontu. W dolnej części obrazu występuje duże zróżnicowanie koloru oraz intensywne jego nasycenie. Ten zabieg ma za zadanie podkreślić egzotyczność ludzkich wyobrażeń co do treści niezrozumiałych. Wyeksponowanie rozbłysków białą farbą, na smugach dymu dwóch wymiarów, miało nadać nimbu tajemniczości tej strefie, którym zwykle otaczamy zjawiska ciężko dla nas wytłumaczalne. Patrząc jednak całościowo na obraz, według tej wizji ciało jest jedynie przystankiem znacznie dłuższej wędrówki świadomości. Obraz wykonany został farbami akrylowymi na zagruntowanej płycie mdf oraz pokryty grubą warstwą werniksu. format 50×70. Wykonanie zajęło ponad trzy tygodnie.