Lód – zatrzymuje w bezruchu wodę, zaklina ją w piękny kryształ, klejnot z natury…Lód zatrzymuje, mrozi i skuwa. Jest ciszą. Ustaniem na chwilę. Uwalnia  z twardych objęć na wiosnę i płynie w niebieską, w życiodajną toń. Kostka lodu. Mały kryształ, lodowy klejnot. Nasącza. Możesz go wrzucić do drinka lub schłodzić nim twarz… Zmienia swoją naturę w ciepłych dłoniach. Lubię patrzeć co ma w środku. Jaką magię skrywa…zastygłą i jak się przobraża…by żyć wartko w innej formie. Warto się zatrzymać na chwilę…W bezruchu, w ciszy, ostudzić emocje/schłodzić/ocucić głowę.., zatrzymać gonitwę myśli..Zobaczyć siebie i swoje życie zatrzymane w „lodowym kadrze”, detalicznie, z dystansem, bez oceniania, ale – teraz…Jest w tym coś bardzo cennego. To jak ODnowa (..).